Hafið þetta til marks:

There once was a woman who woke up one morning, looked in the mirror,
and noticed she had only three hairs on her head.
"Well," she said, "I think I'll braid my hair today."
So she did and she had a wonderful day.
The next day she woke up, looked in the mirror and saw
that she had only two hairs on her head.
"H-M-M, " she said, "I think I'll part my hair down the middle today."
So she did and she had a grand day.
The next day she woke up, looked in the mirror
and noticed that she had only one hair on her head.
"Well," she said, "today I'm going to wear my hair in a pony tail."
So She did and she had a fun, fun day.
The next day she woke up, looked in the mirror
and noticed that there wasn't a single hair on her head.
"YEA!" she exclaimed, "I don't have to fix my hair today!"
Attitude is everything!

Ekki nokkur skapaður hlutur

Ég hef svosem ekkert að segja, ég er bara orðin leið á því að horfa alltaf á þessa fyllibyttumynd þegar ég kem inn á síðuna og þetta er eina leiðin til að losna við hana án þess að eyða henni út ;)

Síðustu daga hefur próflesturinn farið út um þúfur sökum ælupestar og niðurgangs með hita hjá yngsta fjölskyldumeðliminum. Hann er búinn að vera ansi slappur síðan aðfaranótt sunnudagsins og það hefur lítið farið fyrir svefni og hvíld hjá fullorðna fólkinu, svona eins og gengur og gerist þegar ungarnir veikjast. Þar sem það þarf einhver að vera heima hjá prinsinum höfum við hjónin ákveðið að skipta með okkur verkum á þann háttinn að Helgi fer í vinnuna á morgnana og ég fer í skólann og les þegar hann kemur heim. Ágætis fyrirkomulag.

Það styttist óðum í fyrsta og, að ég tel, erfiðasta prófið (9. júní) og fyrstu gestina (14. júní) þau Sigga Jón, Ingibjörgu og Siggu Jónu jr. Sem segir það að það styttist líka í síðasta prófið sem verður á bilinu 23. eða 25. til 30. júní, jibbííííí! En fögnum ekki strax.
Dagurinn fyrir fyrsta prófið (þeas 8. júní) er afmælisdagur dótturinnar, en varla verður mikið um skemmtun né veisluhöld þann daginn því guttinn á að fara í röraísetningu sama dag. Ætli við förum samt ekki út að borða með hana, trúlega á flottasta matsölustað veraldara, McDonalds! Eða kannski Bone's það er fínn og barnvænn staður.

Jæja, best að sinna litla manninum.

Kreisííííí...

Já, hún finnst ennþá hún þessi, þó hún láti nú kannski sjá sig mun sjaldnar en áður!

Lús í krús sem borðar mús en er ekki fús til góðra verka!

Fátt finnst mér ógeðslegra en sníkjudýr. Lítil skríðandi viðbjóðsleg sníkjudýr! Í dag lentum við í því í annað skiptið á tveimur vikum að börnin fengu lús. Sem betur fer var bara ein í hvoru barninu í þetta skiptið, en nóg samt til að þvo kolla, skipta um rúmföt, frysta busta og greiður og setja bangsana í einangrun. Æðislega skemmtilegt. Lúsavandamálinu hjá drengum var reddað með snöggri heimaklippingu, allt hárið fékk að fjúka! Hann tekur sig bara fjári vel út drengurinn, svolítið rokkaralegur. Það er ekki eins auðvelt með skvísuna. Ég veit ekki alveg hvernig viðbrögðin yrðu hjá fjarstöddum ömmum og öfum og öðrum ættingjum og vinum. Trúlega myndu foreldrar okkar hjóna sannfæra dönsk yfirvöld um að við værum með öllu óhæfir foreldrar og fara þess á leit að börnin yrðu send heim til nánustu ættingja, þeirra sjálfra. Sönnunargagnið: snoðuð lítil stúlka.

Ég er æði!

Jæja, ég ætla að vona að síðustu skrif mín hafi ekki valdið öllum jafn miklum óþægindum og henni Höllu Rós frænku.

Héðan er það að frétta að við erum komin með nýja tölvu og nýjan prentara, svo nú þarf ég ekki að dröslast alla leið upp í skóla til að prenta einn og einn snepil út. Tölvan er æði! Það heyrist ekkert í henni og hún opnar dagblöðin á núlleinni og drepur ekki á sér, jafnvel þó ég tali við Berg bróður á msn-inu! Yndislegt! Gærdagurinn, sem átti að fara í lestur, fór í að setja tölvuna upp og setja hitt og þetta inn í hana svo hægt sé að hafa samband við umheiminn. Svo skiptumst við hjónin á að prófa gripinn og ég efast um að sú síða sé til sem ekki fékk heimsókn af okkur í gær. Ég hlakka mikið til að eyða næstu árum í samfloti með þessari nýju elsku... bara óskandi að hún bili nú ekki!

Í gærkvöldi stalst ég til að eyða síðasta hálftímanum vakandi í sjónvarpsgláp og datt inn í þáttinn Extreme makeover. Þegar honum lauk fór ég í háttinn með tilheyrandi snyrtingu og speglaglápi. Þá rann upp fyrir mér að þrátt fyrir mín þrautsetnu tryggu aukakíló er ég bara þrusu sátt við sjálfa mig! Ég gat ómögulega fundið eitthvað sem þarfnast lagfæringar að undanskildu fitusoginu. Það er ekki þar með sagt að lýtalæknar myndu líta mig sömu augum og ég. Enda skiptir það engu máli.

Megið þið eiga góða helgi!

Hér kemur ein súkkulaðitilvitnun sem vel á við!
"Jo mere chokolade man spiser, jo sødere bliver man!"

Mikki mús og votsalirnir

Notó spotó. Við sitjum heima mæðginin öll, sötrum heitt kakó og horfum á Mikka mús á meðan fjölskyldufaðirinn þrælar sér út fyrir komandi H&M viðskiptum.

Ég ætti þó að sitja sveitt yfir Zemlin, Netter og öðrum skemmtilegum líffærafræðibókum þar sem við erum formlega komin í upplestrarfrí. Óformlega verður þó kennt fram að 31. maí í anatomi og fysiologi, sem er líffærafræði, þrátt fyrir að prófið sé þann 9. júní! Frekar mikið óskipulag fyrir eins vel skipulagða þjóð eins og Daninn er.

Þannig er nefnilega mál með vexti að við fáum nú um mundir kennslu í svokölluðum votsölum, þar sem líkamspartarnir eru geymdir. Þar fáum við að skoða og grufla aðeins í höfðum, loftvegum og svo framvegis og svo framvegis. Allt í þágu vísindanna. Það er mjög gaman að sjá hvernig þetta er í raun og veru. Þó svo myndirnar hans Netters séu góðar þá jafnast ekkert á við það að sjá hvernig þetta raunverulega er. Auk þess er varla hægt að segja að líkamspartarnir séu beint ferskir eftir 10-15 ára legu í formalíni svo það er varla nokkuð sem minnir mann á að þetta hafi eitt sinn verið lifandi mannverur, ja, nema kannski hálfopin augu og líkamshár. Lyktin er reyndar ekkert sérstök og loftið oft ansi þungt þarna uppi í sölunum sjálfum, en þetta er ekkert erfitt, alls ekkert óyfirstíganlegt. Enda erum við svoddan hetjur þarna í logopædi/audiologi, að við hristum allan aumingjaskap af okkur og öndum bara með munninum.

Súkkulaðitilvitnun, sem gleymst hefur undanfarið:
"Hænderne væk fra chokoladen, så vil ingen komme til skade!"

Evróvísjónathlægi II

Jæja, þá getum við Íslendingar kyngt þjóðarstoltinu okkar kæra. Frammistaða dívunnar svokölluðu, sem ég vil segja að sé rangnefni, í söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva var hreint út sagt hörmuleg. Falskur flutningur og ég veit ekki hvað. Ég man ekki eftir svona púi í keppninni, nema kannski þegar Páll Óskar lauk sínum flutningi í denn, man það þó ekki. Hvað viljum við ganga langt fyrir fimm mínútna athygli? Það er ekki svo að öll athygli (þar með talin slæm, MJÖG SLÆM) sé betri en engin. Við eigum að vera skriðin upp úr sandkössunum (þó ekki sé þess að merkja á Alþingi oft á tíðum) og skilja lögmál sandkassanna eftir þar! Það var æðislegt að sjá og heyra metnaðinn hjá sumum flytjendum í forkeppninni, eins og til dæmis hjá þeim frá Bosníu-Hersegóviníu, Írlandi og fleiri góðum, en hreint hræðilegt að sjá svo óprófessjónal atriði annarra þjóða. Botninn var þó flutningur Silvíu Nætur.
Hún varð sér að athlægi og okkur í leiðinni, grey stelpan.

Til hamingju með afmælið Beggi bró

Beggi bró á afmæli í dag og hér með sendi ég honum kveðju í tilefni dagsins, svona rétt áður en það verður of seint!

Vonandi áttirðu yndislegan dag (og það er óskandi að pabbi hafi eldað eitthvað annað en pylsur, niðursoðnar baunir, spælt egg og bacon! ;)).

Það má að sjálfsögðu ekki gleyma því að hann Gústi Lísukarl á einmitt líka afmæli í dag. Það er bara gott fólk sem á afmæli 16. maí! Til hamingju með það karlinn!

Kossar og knúsar að utan...

Heimskur telur sig heimskan

Nú held ég að hægt sé að telja mig heimska. Þrátt fyrir að vita hvernig heilsan verður daginn eftir djamm á ég í mesta basli með að stoppa þegar ég er komin á ákveðið stig. Við hjónin fórum í þrítugsafmælisveislu til hans Dadda hennar Tinnu sem er með mér í náminu á föstudaginn. Palli var svo indæll að koma bara yfir til okkar og sat yfir grislingunum þar til Helgi kom heim, að sjálfsögðu dugði mér það ekki að vera slútta partýinu klukkan eitt! Afmælið var voða fínt, góður matur og nóg af Mojito, bjór og rauðu. Alltaf vel veitt á Pomosavej. Farið var í skemmtilega leiki og tónlistin spiluð hátt og jafnvel dansað svolítið. Þegar ég gerði mér grein fyrir að stiginu væri náð (því það geri ég alltaf, þekki alveg hvenær ég á að stoppa, en geri það bara ekki) fór ég yfir í Kóka kóla en það næsta sem ég veit er komið rauðvín í stað kóks í glasið. Þá var ekki aftur snúið og heilsan eftir því daginn eftir, sem NB átti að fara í lestur og lærdóm. Ég lá í bælinu á milli þess sem ég faðmaði póstulínið og keyrði vörubíl. Þið ættuð bara að vita hvað það er skemmtileg lífsreynsla að hafa eitt barn hangandi á bakinu og annað togandi í hárið á manni til að athuga hvað sé að gerast þarna í klósettskálinni og fá lokið á klósettinu ítrekað í hausinn á meðan maður hefur ekki orku í neitt annað en að kasta upp. Frekar sorglegt allt saman. Það er bara óskandi að börnin hljóti ekki skaða af. Þetta gerði mér grein fyrir því að svona djamm verður ekki á dagskrá í bráð. Eða allavega ekki þar til næst...

Halle Berry heilsar

Ég upplifði stóra draum minn í nótt, í draumi. Ég var Halle Berry á ónefndu skemmtiferðaskipi (ekki þó Herjólfi, þó gaman sé að sigla með dallinum). Um borð í skipinu var herra Brad Pitt líka staddur. Með okkur tókust kynni og í ljós kom að Braddi karlinn var í einhverjum "önderkoverleik". Þrátt fyrir að reyna eins og hann mögulega gat að fara hulduhöfði í skipinu tókst honum því miður ekki betur en svo að upp um hann komst. Eins og sannri kvikmyndahetju sæmir tók ég (Halle Berry) það að mér að bjarga karlgreyinu. Þetta endaði með því að óvinir Pittsins köstuðu syni hans út fyrir borð og ég var neydd til að gera það sama til að bjarga lífi Brads. Svo vel vildi þó til að mitt barn reyndist vera Babyborn-dúkkan hennar Bríetar Huldar, í prjónaða dressinu frá Ólöfu og Jónu. Þegar ég hafði fórnað þessari annars ágætu dúkku var lífi Bradda bjargað og hvernig endaði svo draumurinn? Að sjálfsögðu með KOSSI! Já, vinir mínir, ég hef kysst Brad Pitt og ekki nóg með það, ég hef líka verið Halle Berry! Geri aðrir betur!

Súkkulaðitilvitnun:
"I livets kager, er vennerne chokoladestykkerne."

Valdarán og aðrar hugmyndir

Það er greinilegt að sumarið er á leið hingað til Danmerkur. Ég veit ekki nákvæmlega hvernig það kemur, en það kemur. Trúlega strax á miðvikudaginn þegar spáð er 20 stiga hita. Reyndar eru margir samnemendur mínir við SDU farnir að koma heldur léttklæddir í skólann. Stuttbuxur, pils, stuttermaskyrtur og bolir. Hljómar vel, ekki satt? Mér finnst samt ekkert spennandi til þess að hugsa að á sama tíma og sólin skín og hitinn bræðir þarf ég að sitja inni í skugganum við lestur. Já, takk! Prófin byrja 9. júní og þeim lýkur ekki fyrr en 3o. júní! Frekar fúlt. Ég er einmitt að spá í því að "framkalla" valdarán og ryðja menntamálaráðherra Danmerkur af stóli og hlamma mér á hann sjálf. Það fyrsta sem ég hafði hugsað mér að gera er að færa skólaárið þannig að það henti mér betur. Láta skólana byrja í upphafi ágústmánaðar, láta jólaprófin vera í desember, sem NB er jólamánuðurinn, meira að segja líka hérna í DK! Síðan læt ég hefja kennslu í janúar í stað febrúar áður og að lokum læt ég vorprófin verða að vorprófum, ekki miðsumarsprófum! Þannig lýkur skóla með pompi og pragt eigi degi síðar en 31. maí, takk fyrir! Eftir að þetta er komið í gagnið hafði ég hugsað mér að breyta einkunnaskalanum og setja 10-skalann á. Fella niður þennan 13-skala þar sem einkunnagjöf virðist að miklu leyti vera geðþóttaákvörðun kennaranna. Að þessum breytingum loknum myndi ég setja fram frumvarp þess eðlis að engum sé leyft að breyta þessum annars líka ágætu reglum sem ég set. Eftir þessa tvo daga mína á þingi (já, það borgar sig að hafa hraðar hendur), sest ég aftur á skólabekk og nýt nýja flotta skólakerfisins, byggt með þarfir íslenskra námsmanna í huga! ;)

Súkkulaðitilvitnun:
"Barndommen er den vidunderlige periode, hvor man taber sig i vægt bare ved at gå i bad."