Travlt!

Mikið er ég fegin að þessi vika er liðin!
Aftanákeyrsla, röraísetning, veikindi, lögfræðingar, lestur, lestur, lestur, kvíði og stress hafa einkennt vikuna. Reyndar lýstu húsnæðismál hana aðeins upp, með tilheyrandi heimsóknum til lögfræðinga og símtölum við fasteignasala, þessu tilheyrir líka stress. Nú bíðum við bara eftir svari. Við vonum að sjálfsögðu að það verði JÁ en það er ekkert hægt að fullvissa neitt fyrr en undirskrift seljenda er komin á pappír, auk þess sem utanríkisráðuneytið, eða eitthvað svoleiðis, þarf að gefa mér skriflegt leyfi fyrir því að eignast fasteign. Spurning hvort ég hringi í þá Baugsfeðga til að athuga hvað þeir gera í þessum málum þegar þeir vesenast þetta, þar ætti ég ekki að koma að tómum kofanum.

Vikulokin voru svo fullkomnuð í dag þegar ég komst að því, mér til mikillar mæðu, að ég gleymdi blessaða stúdentakortinu mínu heima, korti sem ALLTAF er í veskinu, nema í dag! Ég þurfti því að hlaupa um skólann þveran og endilangan til að sækja mér bevis um að ég væri ég og að ég og væri stúdent við háskólann. Gaman, gaman. Ég þakkaði fyrir að þetta var anatomi- og fysiologipróf og því nóg um lækna í nágrenninu, ef svo vildi nú til að blóðþrýstingurinn næðist ekki niður. Þetta var þó ágætis skokk svona rétt fyrir próftökuna, þó stressið sem fylgdi þessu hefði betur verið geymt heima. Hvað prófið varðar koma niðurstöður síðar, vonandi verð ég þó réttu megin.

Helgin fer í afmælisfagnað ungu dömunnar. Baksturinn bíður, bið að heilsa!