Senn kemur jólasveinninn, senn koma jól!

Jingle bells, jingle bells... Vá hvað ég er farin að hlakka til jólanna! Það styttist óðum í þau. Það er greinlegt að stemningin í mömmunni er farin að breiða sig út til barnanna, mér til mikillar gleði. Sérílagi þar sem minn elskulegi eiginmaður er ekkert jólabarn og því hefði möguleikinn allt eins getað verið sá að börnin hefðu heldur kosið að moka snjóinn frá dyrunum eða að vaska upp í stað þess að taka þátt í jólaskreytingum í takt við jólatónlistina. Nei, takk. Börnin mín eru sko búin að föndra nokkra jólakarla úr pípuhreinsurum og kúlum og þeim er prinsessan á heimilinu að sjálfsögðu búin að koma fyrir í glugganum, ásamt fínu jólaseríunni sem múttan keypti á laugardaginn. Bríet Huld biður ekki um neitt annað núna en að lesnar séu jólabækur fyrir háttinn og að hún fái að horfa á Rúdólf með rauða nefið eða Grinch, sem er í miklu uppáhaldi þessa dagana. Ungi maðurinn fylgir náttúrlega með, eins og hans er von og vísa, enda systirin ein sú flottasta sem hér í heimi finnst!